Co to jest FATCA?

FATCA (z ang. Foreign Account Tax Compliance Act) – to ustawa o ujawnianiu informacji o rachunkach zagranicznych dla celów podatkowych przyjęta przez Stany Zjednoczone Ameryki Północnej (USA) w 2010 roku. Głównym jej założeniem jest zobowiązanie zagranicznych instytucji finansowych, do przekazania do USA danych o rachunkach finansowych, których właścicielami są podatnicy USA. FATCA została uchwalona w celu zapobieżenia unikania przez podatników amerykańskich obowiązku podatkowego w USA i ukrywania przez nich dochodów.

Kto jest podatnikiem USA?

Definicja podatnika USA powinna być interpretowana zgodnie z przepisami Kodeksu Podatkowego USA (z ang. Internal Revenue Code), wedle którego podatnikiem USA jest osoba fizyczna spełniająca co najmniej jeden z warunków wymienionych poniżej:

1. posiada obywatelstwo USA (również w przypadku jednoczesnego posiadania innego obywatelstwa);
2. uzyskała prawo stałego pobytu w USA przez dowolny okres w danym roku (tzw. Zielona Karta);
3. dokonała wyboru amerykańskiej rezydencji dla celów podatkowych po spełnieniu warunków przewidzianych w przepisach USA;
4. przebywała w USA przez co najmniej 31 dni w ciągu roku podatkowego i jednocześnie łączna liczba dni, w których osoba ta przebywała w USA w ciągu bieżącego roku i 2 poprzednich lat kalendarzowych wynosi co najmniej 183 dni (ustalając łączną liczbę dni pobytu stosuje się mnożnik 1 dla liczby dni pobytu w roku bieżącym, 1/3 dla dni pobytu w roku poprzednim i 1/6 dla dni pobytu dwa lata wstecz co oznacza, że:

• 1 dzień pobytu w roku bieżącym = 1 dzień do łącznej liczby dni pobytu;
• 3 dni pobytu w roku poprzednim = 1 dzień do łącznej liczby dni pobytu;
• 6 dni pobytu dwa lata wstecz = 1 dzień do łącznej liczby dni pobytu.

Osoba prawna:

Spółka osobowa, kapitałowa lub trust uznawane są za podatnika/rezydenta podatkowego USA podlegającego raportowaniu na podstawie FATCA, jeśli podmiot ten jest Szczególną Osobą Amerykańską, przy czym Szczególna Osoba Amerykańska to każdy podmiot amerykański z siedzibą w USA inny niż:

• Amerykański podmiot notowany na rynku giełdowym lub podmiot powiązany z takim podmiotem,
• Organizacja zwolniona z podatku na podstawie przepisów USA,
• Podmiot należący do administracji federalnej lub stanowej USA,
• Amerykańska spółka inwestycyjna w rozumieniu przepisów USA,
• fundusz typu trust w rozumieniu przepisów USA lub inne podmioty zwolnione,
• Amerykański dealer papierów wartościowych lub broker.

Dlaczego FATCA jako amerykańska ustawa obowiązuje również w Polsce?

Dnia 7 października 2014 r. Polska zawarła z USA umowę w sprawie poprawy wypełniania międzynarodowych obowiązków podatkowych oraz wdrożenia ustawodawstwa FATCA (tzw. IGA), na mocy której zobowiązała się do wprowadzenia regulacji służących wykonywaniu FATCA. W celu realizacji zobowiązań zawartych w IGA, polski parlament uchwalił w dniu 9 października 2015 r. ustawę o wykonywaniu Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki w sprawie poprawy wypełniania międzynarodowych obowiązków podatkowych oraz wdrożenia ustawodawstwa FATCA (Dz.U. z 2015 r., poz. 1712) (zwana dalej: ”Ustawą”). Ustawa weszła w życie z dniem 1 grudnia 2015 r. i nakłada na polskie instytucje finansowe obowiązek identyfikacji i przekazywania do USA za pośrednictwem Ministerstwa Finansów informacji w zakresie rachunków finansowych posiadanych w polskich instytucjach finansowych przez podatników USA.

Kluczowe Informacje o Instrumencie (KID)

Zgodnie z wymogami Dyrektywy MIFID, na niniejszej stronie publikujemy informacje o lokalizacji dokumentów KID wymaganych dla instrumentów PRIIP.

Czym są instrumenty PRIIP?

Są to instrumenty, których cena (kwota do wypłaty przy wykupie) zależy od wartości referencyjnych (np. indeks giełdowy, kurs walutowy itp.) lub innych aktywów, których Inwestor bezpośrednio nie nabył. Są to np. instrumenty pochodne, certyfikaty funduszy zamkniętych, ETF-y itp.

Co to jest KID?

KID, czyli Key Information Document to krótki dokument zawierający kluczowe informacje dotyczące konkretnego produktu inwestycyjnego i ubezpieczeniowego.

Obowiązek sporządzania KID wprowadziło rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady, w celu wzmocnienia ochrony inwestora. Unijny ustawodawca zwrócił uwagę, że produkty inwestycje są często skomplikowane i trudne do zrozumienia, szczególnie dla osób początkujących na rynku finansowym.

Dzięki KID każdy inwestor indywidualny ma lepiej poznać konkretny produkt i świadomie podjąć decyzję inwestycyjną. Idea KID jest więc prosta: ułatwić klientom zrozumienie istotnych cech danego produktu, umożliwić szybkie porównanie dwóch produktów ze sobą oraz pomóc ocenić ryzyko i koszty inwestycyjne.

KID ma ujednoliconą i ściśle określoną przez usługodawcę unijnego formę. Wszystko po to, aby ułatwić inwestorom porównywanie ze sobą konkretnych produktów inwestycyjnych. Nawet jeśli te należą do innych kategorii inwestycyjnych i mocno się od siebie różnią.

Informacje zawarte w KID muszą być dokładne, rzetelne i nie mogą wprowadzać klienta w błąd. Dokument ma stanowić odrębny element, wyraźnie oddzielony od materiałów marketingowych. Ważne, żeby był napisany konkretnym i zrozumiałym językiem. Jego objętość nie powinna przekraczać trzech stron A4.

Każdy dokument musi składać się z jednakowych elementów, które powinny występować w tej samej kolejności.

Dokument KID musi zawierać informacje:
 

• identyfikacyjne i kontaktowe twórcy PRIIP,

• na temat właściwego organu dla twórcy produktu,

• co to jest za produkt,

• jakie są ryzyka i możliwe korzyści,

• co się stanie, gdy emitent będzie niewypłacalny,

• jakie są koszty produktu,

• jaki jest zalecany horyzont inwestycyjny i czy można wypłacić pieniądze wcześniej,

• jak można złożyć reklamację,

• dodatkowe (np. odesłanie do prospektu emisyjnego).

Inwestor po zapoznaniu się z takim dokumentem powinien wiedzieć, z czym ma do czynienia i jak będzie wyglądać zarządzanie kapitałem dostosowane do profilu inwestycyjnego.

Musi też rozumieć cechy danego produktu inwestycyjnego, który chce kupić.

W ramach usługi nieodpłatnego doradztwa inwestycyjnego (UNDI) Phinance z własnej inicjatywy opracowuje i przekazuje klientowi (w postaci elektronicznej, spełniającej wymóg trwałego nośnika informacji) rekomendację, przygotowaną w oparciu o potrzeby i sytuację klienta, dotyczącą nabycia, zbycia lub innych zleceń związanych z uczestnictwem w funduszu w zakresie określonych jednostek uczestnictwa albo powstrzymania się od nabycia, zbycia lub innych zleceń dotyczących tych instrumentów finansowych.

Dostarczona klientom raz w miesiącu rekomendacja inwestycyjna wskazuje konkretne fundusze inwestycyjne spośród funduszy inwestycyjnych, odnośnie których Phinance posiada zezwolenie na pośredniczenie w przyjmowaniu i przekazywaniu zleceń. W ramach UNDI dostępnych jest pięć strategii inwestycyjnych – strategia konserwatywna, ostrożna, stabilna, dynamiczna i agresywna. Strategie wyznaczane są dla klientów w oparciu o przeprowadzone badanie odpowiedniości.

Każda rekomendacja inwestycyjna (niezależnie od strategii) zawiera następujący zestaw informacji:

• Ocenę perspektyw klas aktywów (akcje, obligacje, waluty, surowce)

• Ogólną strukturę portfela

• Szczegółową strukturę portfela (selekcja funduszy otwartych)

• Procentowy udział poszczególnych funduszy w portfelu (alokacja procentowa)

• Historyczne wyniki strategii inwestycyjnej

• Charakterystykę rekomendowanych funduszy w tym:
  – imię i nazwisko zarządzającego
  – deklarowany benchmark
  – minimalną pierwszą wpłatę
  – deklarowaną politykę

• Historyczne zmiany w składzie Portfela

Usługa nieodpłatnego doradztwa inwestycyjnego świadczona jest przez Phinance w sposób zależny, ponieważ opiera się na ograniczonej analizie jednostek uczestnictwa różnych funduszy oraz ogranicza się do jednostek uczestnictwa przez fundusze zarządzane przez podmioty, z którymi Phinance ma bliskie stosunki prawne lub gospodarcze, w tym stosunki umowne, na tyle bliskie, że stwarzają ryzyko naruszenia podstaw niezależności świadczonego doradztwa inwestycyjnego.

W ramach UNDI Phinance zapewnia klientowi okresową ocenę odpowiedniości instrumentów finansowych rekomendowanych klientowi.

Na jakiej podstawie dobierana jest adekwatna strategia inwestycyjna

Przed rozpoczęciem świadczenia usługi nieodpłatnego doradztwa inwestycyjnego, Phinance uzyskuje od klienta informacje niezbędne do ustalenia, czy przy należytym uwzględnieniu charakteru i zakresu tej usługi rekomendowane nabycie, zbycie lub inne zlecenie związane z uczestnictwem w funduszu albo powstrzymanie się od nabycia, zbycia lub innych zleceń związanych z uczestnictwem w funduszu:
1) realizuje cele inwestycyjne klienta;
2) nie jest związane z ryzykiem, którego poziom przekraczałby możliwości inwestycyjne klienta;
3) ma charakter pozwalający na jej zrozumienie przez klienta i dokonanie oceny związanego z nią ryzyka, biorąc pod uwagę posiadane przez tego klienta wiedzę i doświadczenie;
4) uwzględnia sytuację finansową klienta.

Ustalenie powyższych informacji następuje w oparciu o ankietę odpowiedniości wypełnianą przez klienta w formie elektronicznej na dedykowanej stronie internetowej. Na podstawie informacji udzielonych przez klienta w ankiecie klientowi zostaje przypisany Profil Inwestycyjny oraz zarekomendowana przypisana do tego Profilu Strategia Inwestycyjna. Klient ma możliwość zmiany zarekomendowanej przez Phinance Strategii inwestycyjnej na strategię o niższym poziomie ryzyka inwestycyjnego.

Jak można uruchomić UNDI

Uruchomienie usługi nieodpłatnego doradztwa inwestycyjnego jest bardzo proste. Klient powinien zalogować się do swojego Panelu Klienta pod adresem: klient.phinance.pl i następnie wybrać w panelu głównym po prawej stronie aktywny link:

Wykonaj ankietę doradztwa inwestycyjnego

Wówczas klient zostaje bezpośrednio przekierowany do Ankiety, którą wykonuje samodzielnie. Na podstawie informacji przekazanych w Ankiecie określony zostaje profil inwestycyjny klienta oraz dobrana zostaje adekwatna strategia inwestycyjna.
Aktualna Strategia jest każdorazowo dostarczana na adres email klienta oraz dostępna jest dla klienta w Panelu klienta po przejściu do strony dedykowanej usłudze nieodpłatnego doradztwa inwestycyjnego.

Jak zastosować w praktyce Strategię Inwestycyjną w ramach UNDI

Kluczowy element strategii inwestycyjnej odnosi się do wspomnianej już selekcji i alokacji funduszy. Klient chcąc naśladować rekomendacje dla siebie adekwatne, powinien odzwierciedlać swój skład portfela inwestycyjnego. Może to zrobić samodzielnie przez PhiMarket [market.phinance.pl] lub za pośrednictwem swojego doradcy Phinance.

Zapraszamy serdecznie do skorzystania z UNDI i bieżącego śledzenia rekomendacji inwestycyjnych.